Bąkowski Józef (1811–1887), ksiądz. Ur. w Iłłukszcie, w Kurlandji. W r. 1832 wstąpił do Zgromadzenia ks. misjonarzy prowincji litewskiej (1796–1842) w Wilnie i został tam w r. 1836 kapłanem. Wysłany następnie do Białegostoku, gdzie ks. misjonarze mieli parafję (1806–1842) i kierowali seminarjum duchownem (1815–1842), był profesorem i dyrektorem tegoż seminarjum. Po kasacie litewskiej prowincji misjonarzy w r. 1842 zajął się B. pracą przy parafji; został później proboszczem białostockim i dziekanem i w tym charakterze założył w r. 1859 Towarzystwo Dobroczynności w Białymstoku. Kiedy z kilku zaledwie domów w zaborze austrjackim, ocalałych z dawnej polskiej prowincji misjonarzy, uformowała się w r. 1865 prow. krakowska z centralą na Kleparzu, opuścił B. parafję i przybył z pocz. listopada 1868 r. do Krakowa. Po jednorocznym pobycie na Kleparzu wysłano go do Lwowa, skąd wrócił w sierpniu 1873 r. już na stałe do Krakowa, gdzie był przez dłuższy czas kapelanem w szpitalu św. Ducha, a potem od r. 1878 w szpitalu św. Łazarza. Zmarł w Krakowie 26 VI 1887.
Archiw. ks. misjonarzy w Krakowie na Kleparzu; relacja o śmierci ks. B. z 21 VII 1887; list ks. B. z 4 XI 1860; księga meldunkowa domu kleparskiego (1863–1883); Rosiak St., Prowincja litewska sióstr miłosierdzia. Wil. 1933; Księga pamiątkowa trzechsetlecia Zgromadzenia ks. misjonarzy, Kr. 1925.
Ks. Franciszek Śmidoda